Anna Belleforte maakt werk dat spreekt door middel van een architectonische beeldtaal. Haar achtergrond in de monumentenzorg heeft haar kijk op de wereld gevormd: “De bebouwde omgeving weerspiegelt de geschiedenis van de mens en geeft uitdrukking aan zowel menselijke verlangens en overtuigingen als behoeften. Oude gebouwen hebben vaak een menselijke schaal en ik ben nieuwsgierig naar waar dat in zit.”
Voortbordurend op haar kennis gebruikt ze herkenbare architectonische vormen om werelden te bouwen met verf en papier. In het opgeknipte papier – vaak landkaarten – zijn details die van dichtbij te zien zijn, terwijl we op afstand een gebouw of omgeving zien dat realistisch oogt. Toch is er vaak iets onwerkelijks aan. Is het dat er nooit mensen bij zijn? Of dat wat afgebeeld wordt (dat zelfs opgebouwd is met landkaarten, alsof alles waarheidsgetrouw is) niet helemaal klopt? Wat ze doet is het in beeld brengen van onze (architectonische) verlangens.
De kunstenaar heeft gekozen voor een nauwgezette techniek die stukje bij beetje een beeld opbouwt, omdat het zo handmatig is: de handeling reduceert dingen tot een overzichtelijk geheel, in een wereld waar dingen op zo’n enorme schaal gebeuren dat overzicht onmogelijk lijkt.
www.annabelleforte.com